ย่ำรุ่งอันยาวนาน

ผลงานเล่มที่สองของรชา พรมภวังค์ เป็นการคัดสรรบทกวีที่เขียนขึ้นระหว่างปี 2557-2561 กล่าวคือตลอดช่วงสมัยของ คสช. ตั้งแต่การทำรัฐประหารจนกระทั่งเตรียมกลับสู่การเลือกตั้งในปี 2562 บทกวีเขียนขึ้นในสถานการณ์ต่างๆ ที่เกิดขึ้นท่ามกลางเหตุการณ์บ้านเมืองภายใต้เผด็จการทหาร ตลอดสมัยของเผด็จการ คสช. โดยมีท่วงทำนองอันหลากหลาย ทั้งกราดเกรี้ยว ต่อสู้ เรียกร้อง ประนาม กระทั่งปลอบประโลม มีความหวัง และอ่อนหวาน โดยไม่ยอมจำนนต่อความสิ้นหวังทางการเมืองที่เกิดขึ้นครั้งแล้วครั้งเล่า ท่ามกลางการขัดขืนเผด็จการและเรียกร้องประชาธิปไตย ท่วงทำนองของบทกวีเปลี่ยนแปลงไปจากเล่มก่อนที่ยังมีลักษณะค้นหาและตั้งคำถามเชิงนามธรรมทั้งกับตัวตนและสังคม มาเป็นการสะท้อนเหตุการณ์และจุดยืนอย่างแหลมคมและเป็นรูปธรรม กล่าวได้ว่านี่คือมุมมองใหม่ที่ยังคงจุดยืนของ “เพื่อชีวิต” ที่ต่อต้านความอยุติธรรมและการกดขี่ทางชนชั้น อย่างหนักแน่นไม่คลอนแคลน ด้วยวิสัยทัศน์และศิลปะของถ้อยคำร่วมสมัย

หนังสือ ย่ำรุ่งอันยาวนาน

ผู้เขียน รชา พรมภวังค์

สำนักพิมพ์ Shine Publishing House

เวลาพิมพ์ มีนาคม 2019

ISBN 9786167939124

ขนาดรูปเล่ม 111x186x16 มม.

เนื้อใน กระดาษถนอมสายตา พิมพ์ขาวดำ

ปกแข็ง พิมพ์ 2 สี ปั๊มฟรอยด์ดำ และปั๊มจม

จำนวนหน้า 180 หน้า

ราคาปก 300 บาท

สั่งซื้อ ร้านสำนักพิมพ์ไชน์

อ่านบทสัมภาษณ์ รชา พรมภวังค์

โปรยปกหน้า

เกิดจากไข่แมลง งุนงงหลงทางในโพรงผล มุดดำแหวกว่ายเนื้อหาตัวตน

ผ่านพบบ่มเพาะเมล็ดพันธุ์ ลอกคราบเจ็บปวดผิดหวังตาสว่าง

เหยียดปีกผีเสื้อเพื่อชีวิต!

โปรยปกหลัง

เป็นโรแมนติกที่รุ่มรวยด้วยชั้นเชิง  เป็นชั้นเชิงอันอุดมมาจากต้นธารแห่งตัวตนของเขา  เก็บเกี่ยวเพิ่มเติมโดยระยะผ่านจากการสร้างงานมาอย่างต่อเนื่อง

เป็นเนื้อสารวิพากษ์ซากเดนเผด็จการและจารีตนิยม,  เป็นปากเสียงของประชาชนคนชั้นใต้ถุนสังคมที่หนักแน่นจริงจัง ไม่คลุมเครือ ไม่เหลียวหน้าเหลียวหลังลังเล

ประกาย ปรัชญา

ฉันดื่มเบียร์ไม่เมาเสียแล้ว

เพลงก็ไม่ซึ้งเหมือนก่อน

ฉากเก่าๆ ผุพังเหมือนสีหลุดลอกบนผนังบ้านทรุดโทรม

กลายมาเป็นคนที่ไม่เชื่อสิ่งที่ตัวเองเคยเทศนา

สารบัญ

คำนำ วางคำอาบย่ำรุ่ง   009

จากผู้เขียน   011

มิตรภาพ   016

พื้นที่ของความทรงจำ   017

เสรีภาพของความตาย   018

เกินจริง   019

ความเศร้ามือสอง   020

รูปสลัก   022

พุทธไม่อิสระ   023

แผนที่   025

ปีศาจและความรัก   027

ชมพูพันธ์ุทิพย์   028

ต้นปีบ   029

ซ้ำ   031

นวมทอง ไพรวัลย์   032

ไม่ใช่มวลมหาประชาชน   034

จำนำเสรีภาพ   035

บ้านของเรา   036

ไม่มีน้ำตาในงานศพ    037

พิราบแท้   039

ราชอาณาจักร   041

ชิ้นส่วนของความไร้เดียงสา   043

คืนความสุข    045

จีวรชุ่มเลือด   047

ย่ำรุ่งอันยาวนาน    048

เด็กๆ กับชายเป่าปี่    052

ฆาตกรต่อเนื่องในหมู่บ้านแห่งความกลัว   053

ต้นไม้ศักดิ์สิทธิ์   055

เจ้าสาวหมาป่า เจ้าสาวมนุษย์   057

รูปเคารพ   059

ศรีตรัง   060

งานสารทเดือนสิบ   062

ความเศร้าในโลกคู่ขนาน   063

ในอนาคต   065

ลูกชายแห่งต้นมะขาม   067

วัยกลางคน   069

สาบสูญ   071

รักลวง   072

แด่เธอ   073

แช่แข็ง   074

กฎอัยการไม่ยอมศึก   075

ฉันเองที่หายไป   077

พลเมืองรุกเดิน   078

ทรมาน   079

ทุ่งยางแดง   081

เทศกาลที่ไม่มีเธอ   082

กวีสายเหยี่ยว   084

ป่วย   085

โรฮิงญา   088

หมุนรอบตัวเอง   090

ความลับของฆาตกร   092

พระเจ้าไม่ได้มอบดวงตามาให้คุณ   094

วัยวันนั้นแสนสั้น   095

ความรักไม่เคยถูกค้นพบ   097

ประชาชนมีมากกว่าทหาร   098

หนี้   100

ซ่อน   101

ก่อนนรกจะแยกจากสวรรค์   103

ครอบครัวที่แท้ (วันแม่แห่งชาติ)   104

โอกาส   105

แปลกปลอม   106

หนทาง   107

พระเจ้ากับเด็กน้อย   108

แผ่นดินเคลื่อนถอยหลัง   110

สัตว์ประหลาด   112

จุดยืนของหัวใจ   114

เชียงใหม่   116

ใบไม้กลางสี่แยก   118

ร้านกาแฟ   120

แจ๊ส   124

เผ่าพันธุ์ใหม่   126

อุทยานราษฎร   128

ปฏิทิน   129

ทางเลือก   130

สวนสาธารณะ   131

ลืม   133

กลิ่นลมหนาว   135

โลกในช่องค้นหา   136

การล่มสลาย   137

หยาดเหงื่อ   138

ซากศพของนักรบ   139

งานเลี้ยงต้อนรับเพื่อนเก่าจากอเมริกา   140

ในบางหยดของน้ำตาผู้เป็นแม่   142

เราจะไม่ได้พบกันอีก   144

ข่าวเด็กหนุ่มคนหนึ่งถูกยิงตาย   146

mask singer   148

ปัญหาเชิงโครงสร้าง   149

เลือกข้าง   151

ภาพซ้อนสนามหลวง (6 ตุลา)   153

ไลน์   155

ฉันแบ่งเวลาในชีวิตเหมือนคณิตศาสตร์   160

ผุพัง   162

เพลงเพื่อชีวิต (คนเคยฟัง)   163

แทนคุณแผ่นดิน   165

งานแต่ง    167

ความตายต่างชนิดในความคิดของชนชั้นกลางรักป่า   169

ระหว่างทาง   171

โรแมนติก   173

อนุสาวรีย์ที่หายไป   174

ในโลกที่ไม่มีแสงแดด    176

คำนำโดยบรรณาธิการ

วางคำอาบย่ำรุ่ง

บทกวีของคนหนุ่ม  มี  ‘ใบหน้า’ เช่นไร?

มีใบหน้าเช่นบทกวีของ  รชา  พรมภวังค์

อารมณ์ในแบบ ‘ความงามแสนเหงาความเศร้าแสนสวย’ หรือ ‘พลัดหลงไปในภาพร่างเลือนรางแห่งรัก’  เคลื่อนจังหวะไปพร้อมกับกระบวนทัศน์ทางการเมืองและสังคมที่แหลมคม

เป็นโรแมนติกที่รุ่มรวยด้วยชั้นเชิง  เป็นชั้นเชิงอันอุดมมาจากต้นธารแห่งตัวตนของเขา  เก็บเกี่ยวเพิ่มเติมโดยระยะผ่านจากการสร้างงานมาอย่างต่อเนื่อง

เป็นเนื้อสารวิพากษ์ซากเดนเผด็จการและจารีตนิยม,  เป็นปากเสียงของประชาชนคนชั้นใต้ถุนสังคมที่หนักแน่นจริงจัง  ไม่คลุมเครือ  ไม่เหลียวหน้าเหลียวหลังลังเล

‘คนหนุ่ม’  ที่แท้  ไม่หวั่นหวาดนานาผลกระทบอันอาจได้รับจากยุคสมัยที่เขามีชีวิตอยู่

เขาเพียงค้อมยอม  ต่อ  ‘จุดยืน’  ที่เขาเลือกแล้ว

ด้วยเหตุนี้  คนหนุ่มจึงน่านับถืออยู่บนบรรทัดประวัติศาสตร์  ตลอดกาลนาน

และดังเช่นที่เป็นมา  ไม่ว่าจะเป็นชิ้นงานในเชิงปัจเจก  หรือชิ้นงานในเชิงการเมือง – สังคม

บทกวีของ  รชา  พรมภวังค์  ไม่เคยขาดเสน่ห์

เป็นเสน่ห์ชนิดที่ข้าพเจ้าเห็นว่า – น่ารัก

น่ารัก  สำหรับทุกหัวใจที่รักบทกวี

ประกาย  ปรัชญา

ในอารมณ์อิดหนาโจราธิปไตย

1  กุมภาพันธ์  2562

จากผู้เขียน

ครั้งเมื่อพี่สาวลูกป้าร้องเพลงคนกับควายให้ฟัง ได้แค่ท่อนแรกก็ถูกผู้ใหญ่ปรามเสียก่อน ประสาวัยเยาว์ก็จำติดมาร้องซ้ำไปซ้ำมา คนกับคนทำนาประสาคน คนกับควายทำนาประสาควาย ผ่านช่วงเวลาที่ครูสอนภาษาจีนที่เป็นเพื่อนอาเอาการ์ตูนซำเหมามาให้อ่าน ปลูกฝังบ่มเพาะช่วงวัยเริ่มต้น จากนั้นหลังป่าแตก ญาติพี่น้องหลายคนกลับคืนสู่รัง เด็กชายชนชั้นกลางเติบโตขึ้นมาท่ามกลางเสียงเพลงสตริงตามยุค แต่ท่อนแรกของคนกับควายและการ์ตูนซำเหมาเร้นซ่อนในซอกหลืบความทรงจำ จนถึงวันที่หมุนปุ่มวิทยุไปเจอเพลงชุด ไอแอมอีสาน เมื่อสมัยอยู่มัธยมต้น เส้นทางต่อจากนั้นก็ถูกสานเข้ากับสิ่งที่เคยถูกบ่มเพาะในอดีต

ครับ บทกวีสำหรับผมเริ่มต้น ณจุดนั้น ด้วยอิทธิพลภาษาเพลงฝ่ายซ้ายยุคแสวงหา หนุ่มพเนจรคนหนึ่งเริ่มออกเดินทางไปตามหาเส้นขอบฟ้า ละเมอถึงนกเขาไฟในพงพนา ลัดเลาะไปตามสายธารฤดูกาล แนบซบชายฝั่งสีน้ำผึ้ง ชีวิตถูกตรึงอยู่เช่นนั้นเอง หมายมุ่งอุทิศตนเพื่อยืนยันคุณค่าตัวเอง ไต่ไปตามแสงดาวที่ถักทอผ่านเพลงเพื่อชีวิต  มันต้องมีความหมายสักอย่างที่ตามหาอยู่ ณ ดินแดนสักแห่ง

การพังทลายของกำแพงอุดมคติผ่านเหตุการณ์การเมืองหลังปี 49 สำหรับบางคนอาจเป็นแค่ความผิดหวัง เสียใจ แต่สำหรับผม มันคือการเขย่าไปที่ฐานรากจิตวิญญาณที่ถักทอขึ้นเป็นรูปทรงของชีวิต ชีวิตถูกสร้างผ่านถ้อยคำ ผ่านเรื่องราว ถักทอเกี่ยวร้อยเป็นสารัตถะให้ความหมายแก่การดำรงอยู่ ร้าวรันทดปานนั้น เลี่ยงไม่ได้ที่จะทำความเข้าใจและทบทวนตัวตน ท่ามกลางสถานการณ์แปรผัน  ความหมายเคลื่อนเปลี่ยน ใบหน้าวัยเยาว์คล้ายสูญหาย ศัตรูและไอดอลสลับเปลี่ยนย้ายข้าง ความเจ็บร้าวที่เผชิญกลับค่อยๆก่อตัวเป็นรูปทรงใหม่ของชีวิต เป็นเสรีภาพใหม่ ในวันนี้โจทย์ที่ต้องแก้ไม่ใช่การแสวงหาหนทางอุทิศตนต่อภาพคิดเชิงนามธรรม แต่เป็นต่อสู้ปะทะกับรูปธรรมที่ปรากฏและสัมผัสได้จริง จริงยิ่งกว่าสิ่งที่เคยจินตนาการผ่านบทเพลง ในวันที่เสียงเพลงเพื่อชีวิตกลับกลายเป็นอื่นที่แปลกแยก หนุ่มพเจรเดินทางกลับบ้านและคล้ายๆจะพบเส้นขอบฟ้าที่ตามหามานาน

รชา พรมภวังค์

มีนาคม 2562