ไฟ-เย็น

คุณว่าความจริงคือการโบยบิน

ผมกัดก้อนเกลือกินอยู่ที่นี่

คุณว่าความเยือกหนาวคือมิตรที่แสนดี

ให้ผมหรี่ไฟรับไอเย็น

ผมอยู่ที่นี่

คุณบินหนีหนาวร้อนไม่รู้เห็น

ผมเผาไหม้ในหนาวเย็น

น้ำแข็งเดือดกระเด็นไปไม่ถึงคุณ

ผมคือเสาสองต้น

บนบ่าผมคานรักคงหักสูญ

คานร้างกร่อนสลายในอาดูลย์

คุณเล่นปีกโบกลมบนอยู่บนฟ้า

บนเวที

ผมเดือดพล่านล้นปรี่ไม่มีค่า

คุณร่อนลงจับคอนเมื่ออ่อนล้า

โดยปิดตาปิดหูไม่รู้ร้อน

ดวงตาคุณ, น้ำแข็งคงจับค้าง

ระหว่างผมลวกหนาวให้ร้าวร่อน

เมื่อไรคุณร่วงตกจากคบคอน

คงรู้ร้อนหนาว-ผมเผาไฟ

ความจริงอยู่ในหิมะ

ระหว่างการปะทะ, วิญญาณผม-ผมเผาไหม้

ความจริงอยู่ในเปลวไฟ

ข้างล่างใครเยาะหยันเราสองคน!

2546?