หลง Like

 

มีไอ้โง่อยู่คนหนึ่ง 

คิดว่า Like คือ Love 

มันจึงสอดใส่ 

สอดใส่ สอดใส่ สอดใส่ 

เพราะมันคิดว่า 

ยิ่งสอดใส่ตัวมัน 

เข้าไปในความสนใจของผู้คน 

รักของมันก็จะยิ่งเติบโต 

มันจึงจ้องแต่จะ 

สอดใส่ สอดใส่ สอดใส่ 

ไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้น 

สอดใส่ สอดใส่ สอดใส่ 

เพื่อให้ Like ออกลูกออกหลาน 

เต็มบ้านเต็มเมือง 

เด็กจะติดถ้ำ 

นายกจะระยำ 

ความตายจะลึกล้ำ 

สอดใส่ สอดใส่ สอดใส่ 

เพื่อให้มันเป็นที่รัก 

จนกระทั่งมันกลายเป็น 

นักการตลาดผู้ยิ่งใหญ่ 

แต่ Like ก็ยังคงเป็น Like 

ไม่ว่ามันจะมีมากแค่ไหน 

มันก็ไม่เคยเข้าใจว่าทำไม 

มันยังคงเปล่าเปลี่ยวเดียวดาย 

มีไอ้โง่อีกคนหนึ่ง 

คิดว่า Like คือ Lonely 

มันจึงหนีห่าง 

เพราะมันพบว่ายิ่งมี Like เยอะ 

มันยิ่งเหงา 

หนีห่าง หนีห่าง หนีห่าง 

มันทำทุกทาง 

เพื่อไม่ให้มี Like

ใช้ถ้อยคำหยาบคาย 

มันก็ยังมี Like เพราะคนคิดว่าจริงใจ

ใช้ถ้อยคำเย็นชา 

มันก็ยังมี Like เพราะคนคิดว่าทรงภูมิ 

ใช้ถ้อยคำเสียดสี 

Like ของมันกลับยิ่งทวี 

มันจึงพูดในสิ่งที่ไม่มีใครฟังรู้เรื่อง 

Like ของมันจึงน้อยลง 

ในที่สุด มันจึงพูดแต่ในสิ่งที่ แม้แต่ตัวเองก็ไม่เข้าใจ 

แต่สุดท้ายมันก็ยังมี Like 

ไม่ว่ามันจะพูดอะไรบ้าบอคอแตกขนาดไหน 

Like ก็ยังคงมี ไม่หนึ่งก็สอง 

มันจึงกลายเป็นกวี 

ที่ไม่อาจอยู่ลำพังคนเดียวอย่างที่ตัวเองต้องการ 

ไอ้โง่ 2 คนไม่รู้ว่า 

แม้ว่าจะออกเสียงคล้ายกัน 

แต่ L ไม่ใช่ R 

L ไม่นำไปสู่ L 

มีแต่คนที่หลงทาง จึงไม่รู้ว่า Like คือทางแยก 

ทางหนึ่งนำไปสู่ Reaction

อีกทางหนึ่งนำไปสู่ Relationship 

คนหลงทางเดินวนเวียนอยู่ระหว่าง 2 R 

เพราะคิดว่า R หนึ่ง เป็นอีก R หนึ่ง

พวกเขาจึงทุกข์ทรมานกับการหาไม่พบ

แต่...

มีคนอีกประเภทที่วิ่งไปวิ่งมา 

แม้ไม่ได้หลงทาง 

พวกมันคือคนที่สร้างภาพลวงตา 

คนเหล่านั้นไม่ใช่ไอ้โง่ แต่เป็น

...