หลอม

มืดมัวมืดมิดอ้างว้าง

เหินห่างมัวม่านวังเวง

เสรีภาพที่ถูกข่มเหง

เสียงร้องเพลงที่ถูกข่มหาย

ทนอดทนกลั้นทานทน

บานบ่นวิญญาณวานวาย

จารจิตร-วีรชนทั้งหลาย

เรียงรายลุกไหม้เผาผลาญ

และล้มจะล้มและลุก

ปลุกรอยมีดสดเท่านาน

รอยแผลชั่วลูกชั่วหลาน

และผ่านพ้นความเจ็บร้าว..

โดยเจ็บไม่มีวันหาย

ต้องเจ็บพ้นความเจ็บร้าว

โดยที่ไม่แตกสลาย

10-6-14