ม็อบ


มันไม่มีม็อบไหนในประวัติศาสตร์การปฏิวัติเปลี่ยนแปลงที่เหมือนม็อบในเมืองไทยตอนนี้หรอก ม็อบที่กรี๊ดแกนนำอย่างกับดาราทั้งที่การพูดบนเวทีไม่ได้มีอะไรแหลมคมแม้แต่น้อย แกนนำที่สับปลับกลับคำแบบไม่ทันข้ามคืน พูดจาเลื่อนไหลเลอะเทอะ บอกครั้งสุดท้ายมาล้านรอบมวลชนก็ยังเชื่อ บอกให้ชุมนุมก็ชุมนุม บอกให้เลิกชุมนุมก็เลิกชุมนุม บอกมวลชนอยู่จนสุดท้ายตัวเองไปมอบตัวก็ทำมาแล้ว ใช่ จุดม็อบให้ติดน่ะมันไม่ง่าย แต่ติดแล้วมั่วไปเรื่อย ๆ นี่มันก็ไม่ยาก คนที่ดำรงความคิดความเชื่อในสังคมอย่างโดดเดี่ยวช่างระริกระรี้เป็นกระดี่ได้น้ำเมื่อมารวมตัวกัน ความเหงาเปลี่ยวถูกชำระออกมาเป็นฝูงชนที่ขึ้นกับแกนนำแบบไม่ต้องมีเจตจำนงอิสระ การเมืองสองขั้วอย่าดัดจริต! แต่คนไม่ดัดจริตก็ทำให้ตัวเองโง่ลง ๆ ทุกวัน ๆ ด้วยการไม่เคย “อ่าน” ความคิดของฝ่ายตรงข้ามอย่างซีเรียส ระริกรื่นไหลล่องไปบนกระแสการเมืองสองขั้วที่สาดซัดเข้าใส่กัน สิ่งดี ๆ น่ะมันจะงอกออกมาจากฝ่ายตรงข้ามได้อย่างไร? คำถามนี้กลายเป็นสัจธรรมไปแล้วทำให้ไม่ต้องสงสัยอะไรทั้งนั้นเวลาที่ดมกลิ่นอะไรก็ตามให้มันออกมาตรงกับความคิดของตน ขี้ของเราอย่างไรก็เหม็นน้อยกว่าขี้ของเขา ทองของเขาอย่างไรก็มีค่าน้อยกว่าขี้ของเรา การเมืองมวลชนที่ขับเคลื่อนด้วยเงินทุน ใช้อุปกรณ์ทันสมัย มีหน่วยรักษาความปลอดภัย แกนนำจึงไม่ต่างจากเจ้าพ่อประจำคุ้ม กลายเป็นแก๊งอำนาจอิสระบนท้องถนน มันไม่มีม็อบไหนในศตวรรษที่ 18-19 เป็นแบบนี้ ไม่ทราบว่านี่เป็นความโชคร้ายหรือโชคดี เวทีม็อบกลายเป็นโชว์ชั่วคราวที่มีคนเข้าคิวยาวเหยียดจนทะเลาะกันเพราะแย่งกันขึ้นเวที แล้วม็อบก็กลายเป็นธุรกิจ จนกระทั่งเป็นอุตสาหกรรมขนาดใหญ่ โดยมี “นายใหญ่” ของแต่ละค่ายยอมจ่ายเพื่อวางเดิมพันอำนาจ ถึงตรงนี้ม็อบได้อยู่ในจุดล่อแหลมว่าจะเป็น “เครื่องมือ” ของผู้มีอำนาจ หรือว่าเป็นการรวมตัวกันเพื่อแสดงเจตจำนงร่วมกันของคนจำนวนมากกันแน่ ถึงวันนี้การเมืองไทยจำเป็นที่จะต้องมี “เวที” สำหรับการแสดงออกซึ่งความต้องการของมวลชนในรูปแบบที่ไม่ใช่ม็อบ หรืออย่างน้อยก็ไม่ใช่ม็อบแบบที่เป็นอยู่ อะไรคือรูปแบบที่จะเปิดให้เกิดการต่อรองอย่างเสมอภาคที่สุดเท่าที่พอจะเป็นไปได้และไม่ต้องให้ความสำคัญกับแกนนำหรือขั้วอำนาจมากจนเกินไป ค้นหาตรงนั้นได้จึงพอจะมีทางปฏิรูปการเมืองอย่างแท้จริง ที่สามารถตอบคำถาม “ทุกเรื่อง” บนโต๊ะเจรจาอย่างที่กษิต ภิรมย์วาดภาพไว้เมื่อปี 2553 ไม่ใช่ละครตบตาอย่างที่เป็นอยู่ในปัจจุบัน



13-5-14

Comments