เดกงเดกาด

เราเดินออกจากห้องเล็กเช่อ

เธอบอกเบสิกฟิโลน่าปวดหัว

ฉันว่าไม่เห็นจะน่ากลัว

เธอบอกว่าไม่ได้กลัว แต่ที่ปวดหัวเพราะเธอไม่ชอบคิด

ฉันบอกเพราะเธอคิดเธอจึงมีอยู่

เธอชูนิ้วกลางพร้อมทำหน้าหงุดหงิด

เดกงเดกาดตะบักตะบวยพูดไม่จริงสักนิด

“ถึงไม่คิด กูก็มีอยู่” เธอยืนยัน

ฉันหวุดหวิดจะเตะเธอแต่ก็เอะใจ

จึงถามไปว่าตกลงเดกงหรือเดกาดที่เพ้อฝัน

ตกลงความมีอยู่ใครยืนยัน

เธอจ้องที่ฉันแล้วหรี่ตา (คล้ายถามว่าจะเอาอย่างไรจะกวนตีนใช่ไหมถึงตีรวน)

ฉันไม่ย่นระย่อถามเธอต่อ

เธอทำท่าท้อแล้วจึงสวน

จะเดกงหรือเดกาดก็หมาล้วน

แม่ง! ควรหรือที่เธอจะได้ D!

ฉันถามว่าแล้วมันเกี่ยวอะไร

เธอบอกว่าได้ยืนยันความจริงกับครูหมี

ด้วยข้อสอบปลายภาควิชานี้

ว่าความไม่มีอยู่คือความมีอยู่ (เช่น ถึงสามีไม่คิดถึงครูหมีก็มีอยู่ หรือถึงครูหมีไม่คิดถึงสามีครูหมีก็มีอยู่)

ครูหมีแม่งโกรธ! หาว่ากูประชดว่าผัวทิ้ง

ตวาดว่าความไม่มีอยู่นั่นหรือคือความมีอยู่

จงเอาเกรด D ไปแดกดู

เพื่อจะได้เรียนรู้เรื่อง “ความจริง”

ฉันพยักหน้าเข้าใจ

จะว่าไปเดกงหรือเดกาดล้วนกลอกกลิ้ง

ความไม่มีอยู่ คือมีอยู่ ในอีกความจริง

เราจึงทิ้งทั้งเดกงและเดกาด

ชวนกันไปดูคอนเสิดเดทิปเป้อ

แล้วกลับมา fuck กัน all day all nite

2546?