กระอึกกระอัก

เมื่อวานเมฆดำก่อร่างขึ้นหลั่งฝน

ฉันยืนอยู่กลางทุ่ง – มองฟ้า

เห็นทุกหยาดคือละอองของน้ำตา

ล่องลอยเข้าจับฝ้าอยู่บนดวงตาของฉัน

เมื่อห้วงหายใจของฉันเปลี่ยน

กระอึกกระอักสะอึกสะอื้น

ทุกคะนองของฟ้าร้องต้องกล้ำกลืน

ต้องแตะของลมชื้นคือคมมีดกรีดเนื้อ

เข้ากรงขัง – ห้องสีขาว

วิทยุรายงานข่าวแผ่นดินไหว

คนบนตึกรับรู้การสั่นสะเทือนจากที่ไกล

ทว่าไม่รู้จะทำอย่างไรกับข่าวร้ายนี้

เมื่อคืนฉันตระหนกตื่น

มือหนึ่งกระชากฉันจากความฝัน

มันคือเมฆดำของกลางวัน

หยดหยาดไข้จับหยดตา

พลันลมหายใจของฉันสะดุด – หยุดเพื่อตอกหมุด

ก็เพิ่งฝังศพแม่ไป

เสือกตื่นขึ้นมาพบขาสองข้างขาดหาย

ที่สุดฉันก็เฉยชากับมัน

……………………….

ท่วงทำนองหนึ่งของหญิงอกหักจากคนรัก

สลักรอยร้ายลงชีวิตของฉัน

หนึ่งวลีในเพลงบทนั้น

คือเลือดหยดเดียวกับที่น้ำมูล

2543?