ดื้อรัก

แววรักสักหนึ่งแวว

แว่วหวานมาหมื่นหวาน

หว่านรักสักหนึ่งหว่าน

ซ่านรักจวบนิรันดร์

                เหน็บหนาวในคืนหนาว

จิบดาวสักหนึ่งฝัน

ชั่วหนาวราวนิรันดร์

ชั่วก็สั้นนิรันดร์รอน

                เจ็บแผลที่เป็นแผล

เจ็บที่แท้กลับมิถอน

วิญญาณยังรุ่มร้อน

ฟูกหมอนไหม้น้ำตา

                แววรักเคยอ้อนรัก

ยังสลักคะนึงหา

แว่วรักยังค้างคา

คร่ำเวลาให้นิรันดร์

                จึงหนาวยังอ้อนหนาว

ชั่วครู่คราวจึงขื่นฝัน

ฝันดาวที่จิบพลัน

ห้ำหั่นวิญญาณบรรณาการ

                กู่รักกี่สะท้อน

จึงจักทอนที่เผาผลาญ

นิรพานกี่นิพพาน

จึงจะผลาญแววอ้อนวอน

                วิญญาณที่เป็นแผล

มิเปลี่ยนแปรยังเร่ร่อน

นกหลับบนคบคอน

ข้านอนตักความร้าวราน

                เคี่ยวคร่ำมิเคยขาด

แปรบาดแผลเป็นอ่อนหวาน

สลักรักลงวิญญาณ

ดื้อดักดานในโลกีย์.

2544