ฉัน เธอ เขา และสีขาว
เธอผ่านมาพบสีขาว
เธอหยั่งเห็นดวงดาวพร่างพราวไสว
เธอบอกเขาทั้งจิตกระจ่างใจ
นั่นอย่างไร สีขาวแสนคมคาย
เขามองแล้วหมกมุ่นอย่างครุ่นคิด
เขาพินิจพิสมัยในแดดฉาย
เขาหยั่งเห็นดวงดาวพราวพร่างพราย
เกิดประกาย ปัญญาพลันพรั่งพรู
เขาบอกว่านี่สีขาว!
โอ พระเจ้า พระทรงเป็นพยานอยู่
สีขาว สีขาว นี่เธอดู
โธ่ดวงใจ เธอมองรู้อย่างไรกัน
เธอว่า เอ๊ะ! ไหนสีขาว
เขาช่างอ้างพระเจ้าไม่สร้างสรรค์
สีขาวชัดชัด เธอจำนรรจ์
เขาฟั่นเฟือนเลือนเลอะหรืออย่างไร
ฉันผ่านมาพบทั้งสอง (และมัน)
ฉันจ้องมอง (สิ่งนั้น) สว่างไสว
ฉันเกิดความกระจ่างข้างใน
บอกเขาไป สีขาวช่างวาววาม
เขาและเธอมองฉันอย่างเคืองขุ่น
ตาของคุณไม่มีบุญหรือ เธอถาม
สีขาวชัดชัด ที่วาววาม
เถิดเชื่อตามเธอแต่โดยดี
ฉันบอกเขาทั้งสอง บ้า!
ฉันร้องท้าวิญญาณพยานผี
เขาสองคน! สี่ตา! ถั่วสิ้นดี!
ขยี้ตาดู นี่สีขาว ดู!
เราทั้งสามจึงถกเถียง
ล้วนลำเลียงแต่ละคนเหตุผลสู้
สีขาว สีขาว สีขาว เอ้าดู!
ดูให้รู้ ดูกันทั้งวันทั้งคืน
เราต่างเห็นแต่สีขาวของตน
เราต่างคน มิเห็นสีขาวคนอื่น
เราถกเถียงกันทั้งวันทั้งคืน
เพื่อหยัดยืนสีขาวของตัวเอง
2541?
Comments
Post a Comment