เพียงเงา
กรีดลมคมโลกที่โยกเนื้อ
กรีดลึกเหนือหนาวลมที่ห่มใส่
กรีดลมคมรักที่บาดใจ
กรีดใน ไหวเกินจิตพิจารณา
ถี่ถ้วนจนถ่องแท้รู้จักรัก
ตระหนักร้าวจนตระหนี่นักรักที่หา
ตรวจตราทุกสัมพันธ์ต่อสายตา
ใคร่ครวญคืนมาทุกอารมณ์
ยังมิสาแก่ใจในโดดเดี่ยว
ควบขี่ทุกข้นเคี่ยวความขื่นขม
หลุบปีกปรารถนากามารมณ์
ตะกอนร้าวกลั่นระทมจากเดียวดาย
เดียวดายใต้เงาจันทร์
รำพันพลางเพ้อจอกต่อจันทร์ฉาย
ข้าอาฮุยจะกอดดาบจนวันตาย
ลี้คิมฮวงแม้พ่ายมิลืมเลือน
มิลืมเลือนรักเก่าที่ล่วงเลย
เคยเฉยเมย กลับเหมือนเชือดเฉือน
สลักรูปรอยนางอย่างรางเลือน
มีดสั้นคือเพื่อนเพียงหนึ่งเดียว
ดอกไม้ร่วงหลิวลู่อีกฤดู
กอบกู้หัวใจบนทางเปลี่ยว
ย่างเท้าทีละก้าวทางลดเลี้ยว
ในกราดเกรี้ยวกรีดลมบ่มวิญญาณ
กรีดลมคมโลกที่บ่มเนื้อ
บาดลึก เหนือกว่าหนาวเคยกรายผ่าน
นอกเงาจันทร์จอกเพ้อพร่ำร่ำสำราญ
หวีดไหวบานประตูมากู่รัก
จันทร์ขาวเดียวดายข้างหน้าต่าง
อ้างว้างในปรารถนาคงข้นคลั่ก
สำรอกบทกวีอีกสักวรรค
จ้วงตักอีกจันทร์ก็เพียงเงา
…เพียงเงาจันทร์ในจอกรักยากหักใจ
2544?
Comments
Post a Comment