ฉันผู้แปลกหน้าต่อความหลัง
ฉันเดินอยู่บนถนนสายเก่า คราคร่ำไปด้วยผู้คนแปลกหน้า
ถนนสายเก่าก็ดูแปลกตา
ปลายน่องของฉันทอดเอื่อยไปข้างหน้า ย่างไปอย่างแผ่วเบา
ถนนสายเก่ากลับทอดตัวให้ฉันอย่างเหนียมอาย
ถนน...ฉันหรือเธอที่แปลกไปนะ
บนถนนสายเก่าคราคร่ำไปด้วยผู้คนแปลกหน้า
หลายคนตบไหล่ฉันอย่างคุ้นเคย หลายคนโอบกอดฉันอย่างสนิทสนม
หลายคนมองฉันแล้วเหยียดยิ้ม
ฉันเดินไปกับพวกเขาอย่างขัดเขิน
ผู้คน...ฉันหรือพวกเขาที่เป็นผู้แปลกหน้ากันแน่
บนถนนสายเก่า...ฉันเดินผ่านบ้านของสหายคนหนึ่ง
ฉันหยุดแวะเข้าไปทักทายสหายของฉัน
สหายของฉันดูแปลกไป
แม่ของเขาก็ดูแปลกไป
ฉันดื่มเหล้ากับสหาย ร่วงหล่นถ้อยคำมากมาย
แล้วถ้อยคำมากมายก็ก่ายกองกันอยู่เช่นนั้น
มีเพียงขวดเหล้าที่ว่างเปล่า...
ฉันเดินอยู่บนถนนสายเก่า
หากแต่ที่แท้แล้ว ถนนสายเก่าไม่เคยมี
เพราะเพียงเดินผ่านไป มันกลับไม่ใช่ถนนสายเดิมอีกต่อไป
รอยเท้าของฉันก็ไม่เคยปรากฏ
เพราะเพียงชั่วฉันหันหลังให้ ทุกสิ่งก็ลบเลือน
ฉันไม่เคยเดินอยู่บนถนนสายเดิม...
2540?
Comments
Post a Comment