ผู้นำสาร

ฉันป็นเพียงผู้นำสาร  ซึ่งบางครั้งอาจแปลงร่างเป็นยมทูตผู้ฝังคมเคียวลงสู่ด้านในของพวกเขา

                หากว่าเราต่างมาเพียงเดียวดายบนโลกใบนี้  ฉันจักร้อยเส้นด้ายแห่งโชคชะตาให้กับพวกเขา  และบนเส้นด้ายนั้นคือหยดน้ำตา

                หากว่าเธอต้องการลืมฉันขูดคว้านความทรงจำของเธอขึ้นมา

                หากว่าเธอไม่อาจเข้าใจความเจ็บปวดฉันจะกรีดใบมีดบนดวงหน้าของเธอ

                หากว่าเธอไม่เข้าใจความมืดฉันจะทิ่มปลายเล็บเข้าไปในดวงตาเธอ

                และหากว่าเธอไม่เข้าใจความเศร้า.. ฉันจะผูกด้ายเส้นบางๆ ไว้กับเธอ

                แม้ว่าเธอจะเกิดมาเพียงเดียวและจักตายไปเพียงลำพังฉันก็จะทำเช่นนั้น  จะปฏิบัติเช่นนั้นต่อเธอ  แม้ว่าเธอจะตายไปแล้ว  ศพของเธอก็จักต้องถูกโยงใยด้วยเส้นด้ายแห่งโชคชะตาของพวกเขา  และวิญญาณของเธอก็จะไม่มีวันสุขสงบด้วยเสียงป่าวร้องของฉัน

                แม้ว่าเธอจะละทิ้งโลก  สำรวมจำหลักอยู่ในนิพพาน  ฉันก็ขอสาบานว่าจักรังควาญนิพพานแห่งความสงบด้วยผัสสะทุกส่วนของเธอเอง  และหากว่าเธอจะหนีไปยังอาณาจักรของพระเจ้า  ฉันก็จะกลายร่างเป็นซาตานรวบรวมเหล่าผีห่าเข้าบุกสวรรค์  และท้าประลองกับพระองค์…

                เพราะฉันคือผู้นำสารแห่งความทุกข์โศก  ไม่ว่าเธอจะอยู่ที่ใดในอสงขัยปริมาตรของเอกภพฉันก็จักต้องนำสารของฉันไปให้ถึงเธอ

                และพวกเขา-

                ฉันจะร้อยเส้นด้ายแห่งโชคชะตาให้  และบนเส้นด้ายนั้นคือหยดน้ำตา

                แต่อย่าหวังว่าฉันจะเทศนา…

                เพราะฉันไม่ใช่พระเจ้า

                เพราะฉันไม่ใช่ศาสดา

                เพราะฉันมิใช่กฎเกณฑ์ใด

                ฉันเป็นเพียงผู้นำสาร  ซึ่งบางครั้งอาจจำแลงเป็นยมทูตผู้ฝังคมเคียวลงสู่ด้านในของพวกเขา

                และเธอ…

ฤดูหนาว ’42, ทุ่งครุ